انتخاب شخصیت ها: چه کسی

اکنون شخصیت های یک داستان کوتاه که دانش آموز شما جهانی باورپذیر خلق کرده است ، وقت آن رسیده است که آن را با شخصیت های باورپذیر پر کنید. در داستان های کوتاه مهم است که این جهانها بیش از حد توانایی مهارت دانش آموز نتوانند پرجمعیت باشند. در بیشتر موارد ، داستان های کوتاه معمولاً فقط به یک شخصیت اصلی و چند مورد دوم نیاز دارند. به داستان کوتاه بیشتر به عنوان یک محصول نمایشی در مقیاس کوچک در یک تئاتر محلی صمیمی فکر کنید تا یک فیلم پرفروش هالیوود در مقیاس بزرگ. شخصیت های بسیار زیاد فقط باعث ایجاد گیجی می شوند و با بوم به این اندازه از کار افتاده اند. ساده باش!

خلق شخصیت های باورپذیر اغلب یکی از جنبه های چالش برانگیز نوشتن روایت برای دانش آموزان است. خوشبختانه در اینجا چند کار وجود دارد که می توانیم برای کمک به دانش آموزان انجام دهیم. گاهی اوقات برای دانش آموزان مفید است که شخصیت های خود را بر اساس افراد واقعی که می شناسند ، الگو بگیرند. این می تواند باعث شود که چیزها کمی تخریب کنند و از تخیلات مالیات بگیرند. با این حال ، خواه اینگونه نباشد ، نوشتن شرح حال مختصری از پیش زمینه یا توصیف شخصیت از شخصیت ها در مورد ویژگی های شخصیتی می تواند یک فعالیت پیش نویس بسیار مفید باشد. دانش آموزان باید جزئیات دقیق شخصیت خود را در مورد جزئیات مورد توجه قرار دهند: چگونه راه می روند؟ آنها چه شکلی هستند؟ آیا آنها ویژگی متمایزی دارند؟ بینی کج؟ لنگ؟ بوی بد دهان؟ از جمله جزئیات کوچک مانند اینها شخصیت ها زنده می شوند و بنابراین باورپذیری دارند. دانش آموزان حتی می توانند تصاویر مجلات را برش دهند تا چهره آنها را نشان دهند و اجازه دهند تخیلاتشان بقیه جزئیات را پر کند.

دانش آموزان جوان تر ، اغلب ماهیت شخصیت های خود را به خواننده دیکته می کنند. برای اینکه دانش آموزان مهارت نوشتاری خود را بهبود ببخشند ، مهم است که بدانند چه زمانی باید از حالت داستان سرایی به حالت نمایش داستان تبدیل شوند. این امر به ویژه در مورد شخصیت درست است. دانش آموزان را ترغیب کنید تا شخصیت کاراکتر خود را از طریق آنچه انجام می دهند نشان دهند نه اینکه صرفاً با سخنرانی در مورد عیب ها و فضایل شخصیت شخصیت به خواننده ارائه دهند. این ممکن است جزئیات رله کوچکی در نحوه راه رفتن آنها باشد که یک ویژگی اصلی را نشان می دهد. به عنوان مثال ، شخصیتی که سر خود را به حالت آویزان و شانه خمیده و در حالی که از تماس چشمی اجتناب می کند راه می رود ، ترسو بوده و بدون ذکر یک بار کلمه مشخص شده است. این روشی بسیار هنری و خوش ساخت برای انجام کارها است و برای خواننده تحریک پذیری کمتری دارد. شخصیتی که پشت میز خانواده شام ​​می نشیند و بلافاصله چنگال خود را قاپ می زند و شروع به ریختن سیب زمینی کباب شده در دهان خود می کند قبل از اینکه شخص دیگری حتی موفق به نشستن شود ، گرایش به حرص و آزردگی را نشان داده است.

درک صفات شخصیت

باز هم ، در اینجا جا برای برخی از فعالیت های سرگرم کننده و سودآور پیش نویس ، وجود دارد. به دانشجویان لیستی از ویژگیهای شخصیت بدهید و از آنها بخواهید شخصیتی را توصیف کنند که بدون اینکه خود کلمه را به کار ببرد ، کاری را انجام دهد که این ویژگی را نشان دهد.

همچنین پرهیز از پر کردن صفت در اینجا مهم است. هنگام مشاهده دانشجویان ، پیش نویس اولیه صفحات پر کردن اغلب آشکار است. برای تربیت دانش آموز از این عادت ، صفتی را انتخاب کنید و از دانش آموز بخواهید جمله را برای نوشتن این صفت به جای گفتن ، بازنویسی کند.